Dudaklarının İzi Var Kadehimde

Dur.

Bir dakika..

Taslaklara doldurmalıyım kendimi...

İçimde görünmez olmaya çalışan boşluğu balkondan sarkıtmalıyım belki de..

Bir hiçlik var içimde,

kendim anlamlandıramadığım..

Bir bokluk var yüzümde,

hiçkimsede bulamadığım..

Bu yokluk var görünüşümde,

bardaktan boşalırcasına akan gözlerimde ve kar taneleri gibi eriyip giden duygu parelerimde..

Peki o sözü edilen pare pare duygular nerede..

Soru bile sormuyorum artık kendime,

boşluğa savuruyorum cümlelerimi, kelimelerimi, hece hece zorladığım dilimi..

Zorladım mı kendimi hiç..

Yoksa hep kolaya mı kaçtım..

Olacaklar ve olmuşlar için kendimi hazırlayamadım,

Ben galiba hep 'aptal' ı oynadım..

Dur dur düşünme şimdi,

yetti bu kadar düşünme,

düşersin sonra düşüncelerine,

hapsolursun sığ bir şarap kadehine..

Dur dur düşünme,

düşünme..

düşün-me..

Sığ bir şarap kadehine dönüşme,
Dudaklarının izi var kadehimde..