Küllerimden Doğup Yine Severim Sizi

Küllerimden doğup yine severim sizi,
Bir döngü içerisinde gidip gelsem de,
Mutlu olduğum sürece severim hepinizi.
Sevebilirim, hayal kırıklıklarım bitince.

O kadar hüzünlüyüm ki ama bir o kadar da mutluyum.. Ağlarken güldüm bugün.
İnsanlar yine hayal kırıklığına uğrattı beni dükkan. Duygu paylaşmaktan ben bıkmadım, ama onlar duyguları çevrelerine saçtıkları nefretle parçalayıp heba etmekten bıkmadılar.

Hep bir gerginlik bir stres. Bıkmadınız mı arkadaşım. Hepimiz aynı yolda değil miyiz? Aynı amaçların farklı versiyonları peşinde koşuşturmuyor muyuz? Bu yüzden anlayamıyorum kendinizin her zaman herkesten daha dertli olmasını.
Başarı dediğin mutsuz olup da varlıklı olmak değildir ki. Mutlu olduğun sürece tadını çıkarırsın bu dünyanın. Yeter artık yemeyin birbirinizi, kendi çıkarlarınız ve bencillikleriniz yüzünden. Hepimiz bir şey uğruna çalışıyoruz zaten. Hepimizin kendimizce hayalleri var. Gerçekleşebilecek olanlar veya hiçbir şekilde gerçekleştiremeyeceklerimiz ama bunu bilmemize rağmen onun hayalini kurduğumuz düşünceler, gelecekler. Hepimiz kendimizce dertliyiz, hepimiz bir konuda stresliyiz. Bu yeterli değil mi? Neden birbirimize bunları yeterinden fazla yansıtıp birbirimizin duygularını ve düşüncelerini yıpratıyoruz ki. Sevmiyorum bu davranışları ama yine de seviyorum insanları, dünyayı, bizi işte. Değişkeniz ve her birimiz her bir diğerimizden farklıyız. Çok ilginç, bir o kadar da absürt.

Sıkıldım biraz kötü duygu, düşünce ve davranışlardan ama tadını çıkarmaya devam ediyorum edebildikçe. Engellenmeye çalışılsa da, gücüm oldukça. Güç bulabildikçe. Engellenmedikçe.
Az da olsa tanımaya çalışmalıyız birbirimizi, etrafımızı, özellikle de eleştirdiğimiz onca şeyi ve insanları. Çalışıyorum dükkan elimden geldiğince. Geleni ardıma koymuyorum, umudumu kesmiyorum, bırakmıyorum kendimi mutsuzluğun sıkı pençelerine. Ama bazen de karşılık almadıkça yoruluyorum. Belki de 'beklediğim karşılığı' almadıkça yoruluyorum. Ölüyorum bazen içimde, duygularımla baş başa kalıyorum. Yakında açmayı bekleyen bir çiçek gibi.. Soluyorum gittikçe.

Bu yüzden kapıyorum kendimi dış dünyaya;
görmezden gelebilmek için,
kendi aklımdaki insan profilini yeniden sevip insanlara yeniden adapte olabilmek için,
yeniden alışabilmek için.

Kendimi hayal kırıklıklarımda kaybediyorum.
  ama en sonunda,
     Küllerimden yeniden doğuyorum.

Bir döngü içerisinde gidip geliyorum defalarca.. ama 'defalarca'.