Yalnızlar ve Unutulmuşlar Mıntıkası

Bir gün daha geçti ve 365 gün daha kullanacağımız 4 sayı 1 arttı. İstersek isteyelim nereye gidebiliriz ki ama ben istersem istediğim yerde süzülürüm. Süzülürüm kabaca, tepetaklak, karnımda bir ağrı ve başımdaki zaten hiç bir zaman bitmez. Bir düşüncedir adım. Ad olarak kullandığım birkaç harf, seslenildiğim tonlarca ton. Seslenilmessem eğer bir gün o zaman anlarım adım yok, tükenmiş. Tükenmiş benliğim, tükenmiş akciğerim ki nefes alamıyorum. Alamadıkça bırakamıyorum hayatı, tutunmaya çalışıyorum ve son raddede düşüyorum sonsuzluğa, mutlu, mutsuz ve unutulmuş. Unutulmuşlar mıntıkası benim dediğim; ne sen varsın ne de o , ne ben varım ne de ben , ne onlar varlar ne de şunlar bunlar , ben yokum ben asıl mesela o. Ben olmadıkça hayatı gözlemleyemem, ben olmassam benim için bunların hiçbiri olmaz. Bunların hiçbiri olmassa bunların hepsi varolur mu. Yalnızlar ve unutulmuşlar mıntıkası, her zaman buradasın ama farkında değilsin. ÖLDÜRÜN BENİ, eğer ben gerçekten hala buradaysam ve bulunanlarlaysam. Şekillendir bedenini her duruma karşı.

Caravaggio, Holofernes'in Başını Kesen Yudit yak. 1598