Ayışığı Sonatı

Nasıl bir his biliyor musun? Böyle seni bir platoya bırakmışlar, ama upuzun, uçsuz bucaksız yeşil bir derinlik var yeryüzünde ve içinde süzülebildiğin, kaybolduğun bir mavilik var gökyüzünde.. Koşuyorsun özgürce, yüzüne hafiften bir rüzgar vuruyor ikinci adımında, ilk adımında aldığın güneşin ısısını serinletiyor anında.. Kollarını açıyor ve süzülüyorsun koştukça.. Uçuyor gibi, rüzgar seni sanki istediği yere götürebilirmiş gibi onun oluyorsun o anda, rüzgarın bir parçası oluyorsun o anda.. Ve derinleşiyor dalgalar.. Nereden geldiğini bilmediğin dalgalar ve yüzüne çarpan su zerreleri.. Daha da serinliyorsun hatta biraz üşümeye de başlıyorsun.. Sonra ayaklarında başlayan buz gibi bir serinlik takip ediyor o hissi.. Altında ıslak kum ve ayağının oluşturduğu ve senden habersiz bağımsızlığını ilan ettiği o küçük adacık oluşuyor saniyeler içinde.. Sen de işte oradasın.. Dakikalar, saniyeler önce güneşin alnında iken şimdi Ayışığının tam karşısındasın.. Sana gülümsüyor, etrafında evrenin verdiği yorgunluk ve yıpranmışlık pürüzleriyle Ay.. Duruyor tam karşında çok yakınında, uzansan onu hissedebileceğin bir yakınlık.. Ona doğru yüzüyorsun ve dünyadan uzaklaşıyorsun.. Haberin olmadan atmosferden çıkıyorsan.. Kim bilir kaçıncı katmanı alt ettin şu an.. Cildin pütür pütür oldu hatta kaybolmak üzere.. Vücudunu hissetmek istiyorsun, dokunuyorsun ve yıldızları hissediyorsun.. Göz ucuyla bakınca dünyayı, diğer göz uçlarında da diğer gezegenleri ve o hiçliğin ortasında sana ısıyı veren güneşi hissediyorsun.. Evet orada, devasa alev topu.. Ona doğru uzanıyorsun birazdan yetişeceksin.. Sana göz kırpıyor sanki.. Ona dokunmak üzeresin.. Ve bir anda parçalarına ayrılıyor moleküllerin, bütün pürüzlerin bütün bedenin bir kar tanesi gibi yıldızlarına ayrılıyor o derin boşlukta.. Bir bütünü tamamlamak için, seni ve bizi tamamlamak için.. Yıldızlar var sadece ve yine, etrafta.. Gezegenler ve güneş.. Ve bu sefer bunların bir parçası olan biz.. Yıldızlarız biz, güneşiz biz, ayız biz, dünyayız, evreniz.. O boşluğun birer hiçlikleriyiz biz, BİZ oluşturduk ve farkında değiliz.. Biziz, oradaki de biziz ve bunun farkında değiliz.. Yok oluyor, her şey çok belirsiz, bir karanlık çöküyor şimdi ve çok soğuk, zaman durdu sanki.. .. (Melodi biter) .. .. (Melodi yine başlar) .. .. Ve yine bir platoya bırakmışlar seni, uçsuz bucaksız, baştan başlayan 'Ayışığı Sonatı' ile..