Ama bazen, ah işte o 'bazen' gözyaşların o kadar biriktirmiştir ki duyguları, hücum eder kalbine, göğüsüne, zihnine, kollarından başlayan ve ellerinde sonlanan titremelerine, dizlerindeki tutuksuzluğa ve belki de durduramassın sonrasında.. Ağlarsın ya, ağlarsın ve durduramassın öylesine devam eder, bazen de nefesini keser.. Ama sonrasında oturur dersin "iyi ki ağlamışım".. Ya da demelisin.. Çünkü bir insan eğer nasıl tuvalete çıkma ihtiyacı duyuyorsa ağlama ihtiyacı da duyar.. Göz yaşlarındır o anki tek arkadaşın, yanındaki tek varlığın ve onlardır hakim olan sana.. Göz yaşları bazen hakim olmalı mıdır sana? Evet olmalıdır ki anlamalısındır tek üstün varlık sen değilsin, bu dünyaya kendince hakim olan daha birçok varlık da vardır.. Bunu bilirsin ama bir zamana kadar anlayamassın.. Ta ki gözyaşların zamanla sana bunu öğretene kadar..
Göz yaşları tutulmamalıdır, dökülmelidir hepimizin sahip olduğu o güzel gözlerden.. Niye tutarız ki zaten göz yaşlarımızı.. Ama sonrasında da mutlu olmalıyız; duygularımız boşandı ve bir kez daha bize hakim olmayı öğretti diye.. Aç müziğini, yaz şiirini, yazını, çiz resmini, izle dizini, filmini, yap bir şeyler yap ve yaparken de göz pınarların kuru kalmak istemiyorsa ve nefesin kesik kesik geliyorsa kulağına bırak tutma, ağla be insan.. Nedir bu kadar içinde tuttuğun duygular, vur da dışarı bir de kendin bak anlamını veremediğin duygu kırıntılarına.. Belki anlarsın o zaman nedenini ya da bulursun yapbozun eksik olan herhangi parçasından birisini..
Başka kimse anlayamaz seni, kendin dışında.. Ama elini tutabilir, sarılabilir, duygularını seninle paylaşıp seni güçlendirebilir bunlar da iyi hissetmen için gayet yeterli nedenlerdir..
Ama ağla be kim tutuyor ki? Kim görüyor ki şu an seni? Birikmiş duygularından kurtulsan ne olur ki, ne kaybedersin? Merak etme o duyguları kaybetsen de bir şey değişmez artık çünkü seni kötü hissettiriyor o duygular ve zamanla kalbini soldururlar.. Haydi ağlayalım hep beraber bu sefer, ne olacak ki..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder