Kendi Dünyamı Bulma Ümidiyle

Sen bakınca hareket eder bulutlar

Anlam kazanır karanlıklar

'Karanlık' dediğimiz karanlıklar

Daha hiç karanlık olamamış olanlar

Paramparçadır onlar

Yalnızlıktan oluşan korkular

Bense sadece düşüncelerin gölgesinde kaybolan bir kaşifim..

Daha hiç kendi dünyamda yaşayamadım

Daha hiç hissedemedim

Daha hiç ağlayamadım

Daha hiç kızamadım, bağıramadım

Daha hiç sevemedim, sevilmedim

Daha hiç kendi 'Düşünceler'imi düşünemedim 

Daha hiç düşemedim ki kalkayım

Daha hiç kendi dünyamda yaşayamadım

Bugün kendi dünyamda ilk nefesimi alıyorum ve son nefesimin de burada olmasını istiyorum 

Eğer bir gün bir 'kara bir deliğe' kapılıp da çıkarsam buradan Lütfen saklamayın, daha şimdi kavuştuğum anahtarımı.. çıkıp gitmeme, burayı yalnız bırakmama izin vermeyin, kabul etmeyin.. gitmemi isteseniz de.. etmeyin..

Daha şimdi aldım teknemi

Hazırlandım yelken yapıcam bir tane,olduğu kadar artık napalım,

Batarım belki de ama yine de yüzücem, belki yaşarım 'eski' olmuş olacak teknemin parçalarının üstünde

Ellerimle çırpınır ittiririm kendimi çaresizce belki bir gün bi kara parçası bulma hevesiyle..
Belki de koca okyanusta bir ben varımdır,
Belki de burda yalnızımdır..
Belki de, sen varsındır? olamaz mısın? Belki de hepimiz burdayızdır?
Belki de sadece o klasik saçmalamalarımdan biridir bu..

YA DA belki de sadece kendimi çaresizce ittirmeye, umutlarım tükenince de nefes almaya zorlarım.. 

Kim bilir? Her zaman kötü bi 'senaryo' vardır sonuçta dimi? Dimi?

Yoksa yok mudur..? Olsun, ne olursa olsun yine de açılcam kendi yapacağım teknemle yeni denizlere

Çünkü bu denizler kayboldu, çok tuzlu, koca bi kargaşa artık

İstediğim dünyanın dışına çıktı,

O kadar karışmış ki artık burası,

Ayrılıp bırakamıyorum,

İstesem de değiştiremiyorum burayı

Açılıyorum 'yeni denizlere', el yapımı teknem ve yelkenimle 'Kendi Dünyamı Bulma Ümidiyle'..