Yaşlı bir insan varmış
Adını Ulu Mut diye anarlarmış
Ak sakalları
Durmayan düşünür bakışları
İnsanların kanatlarla doğduğunu anlatırmış
Biz kullanmadıkça dökülmüşler
Körelmiş özgür düşünceler
Yosunlaşmış fikirler
Artık uçamazlarmış
Umutlar tükenirken
Bir ses gelmiş
Taa derinden
Ve yükselmiş birden
Seslenmiş o mutsuzlara, u-mutsuzlara
Ulaşmış içlerindeki yıldızlara
Parlatmış her birini avucunun içine alıp ısıttıkça
Kontroldelermiş artık bu düşünceler
Ve artık düşüncesiz değillermiş düşünceler
Evvel zaman sonrasınd da umutlar gitmişler ait oldukları Düşzamanı'na ..
U-mutlu olmuşlar ondan sonra
Sönmemiş ışıkları biz ağlamadıkça
İzlemişler bizi Duygular ve Düşünceler Diyarında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder